Koszty energii potrzebnej do ogrzewania szklarni podczas produkcji roślin stanowią znaczny udział w kosztach ogólnych związanych z eksploatacją szklarni. Minimalizację zużycia tradycyjnie stosowanych do ogrzewania szklarni paliw (kopalin) można osiągnąć realizując jedną z kilku koncepcji. Spośród nich należy wymienić zastosowanie środków doraźnych prowadzących stosunkowo szybko do pewnych oszczędności energii w tradycyjnie wykonanych szklarniach i urządzeniach kotłowych, średnio- i długoterminowe użytkowanie alternatywnych źródeł energii, praktyczne wykorzystanie prac rozwojowych dotyczących nowych koncepcji budowy szklarni oraz powrót do produkcji polowej lub produkcji prowadzonej w warunkach ochronnych w nieogrzewanych cieplarniach foliowych, z wykorzystaniem nowych technik przedłużonego przechowywania. Właściwie rozwiązana i ekonomicznie uzasadniona klimatyzacja szklarni w okresie zimowym musi uwzględniać jedno podstawowe wymaganie, minimum zużycia energii przy maksimum dostępu światła. Środki agrotechniczne muszą w tym wypadku zostać dostosowane do zmiennych warunków wilgotnościowych i dostępu światła. Można tu wyróżnić cały szereg możliwych do przeprowadzenia działań: zmniejszenie strat ciepła przez powierzchnię osłony i konstrukcję szklarni; można to osiągnąć przez trwały montaż wielowarstwowych pokryć dachu, zastosowanie ruchomych ekranów termoizolacyjnych, zmniejszenie mostków cieplnych i ograniczenie nieszczelności, zmianę stosunku powierzchni osłony do powierzchni gruntu oraz zmianę kierunku ustawienia szklarni, kształtowanie procesów wymiany ciepła w szklarni poprzez stosowanie różnych systemów ogrzewania.