W naszym klimacie budynków inwentarskich zazwyczaj się nie ogrzewa. Zwierzęta muszą same wyprodukować ciepło potrzebne do ogrzania pomieszczenia. Niejednokrotnie odbywa się to kosztem ich produktywności. W pomieszczeniach dla zwierząt temperatura w okresie mrozów nie powinna spadać poniżej: +6°C w oborach, +1 2°C w chlewniach, +4°C w owczarniach i +8°C w kurnikach dla niosek. Aby utrzymać takie temperatury w pomieszczeniach dla zwierząt, ciepłochronność i ścian zewnętrznych powinna być co najmniej dwukrotnie większa niż ścian zewnętrznych w budynkach mieszkalnych. W rzeczywistości w wielu budynkach inwentarskich są one znacznie mniej ciepłochronne niż w budynkach mieszkalnych. Do ocieplania ścian zewnętrznych w budynkach inwentarskich można stosować następujące materiały: cegłę dziurawkę lub sitówkę oraz połówki pustaków żużlowo- betonowych Alfa do obmurowania ścian, płyty izolacyjne wiórkowo-cementowe (suprema) grubości 5 cm oraz płyty z wełny mineralnej grubości 4-6 cm, wełnę mineralną luzem jako zasypkę ocieplającą, trociny lub wióry drzewne jako zasypkę ocieplającą przemieszane z wapnem hydratyzowanym i środkiem grzybobójczym Soltax , ścinki syntetycznych materiałów włókienniczych, miał torfowy, przemieszany również ze środkiem grzybobójczym, podobnie jak trociny, żużel paleniskowy przemieszany z wapnem hydratyzowanym lub nasycony mlekiem wapiennym. Przed przystąpieniem do ocieplenia ścian drewnianych należy sprawdzić, czy nie są porażone grzybem domowym. Jeżeli stwierdzimy ślady grzyba, to ściany należy odgrzybić. Tak przygotowaną ścianę można ocieplić. Polega to na ogaceniu ścian słomą i pokryciu płytami azbestowo-cementowymi. W tym celu warstwę prostej słomy przymocowuje się ściany drewnianej listwami długości 2,5 cm, szerokości 6-8 cm.